די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
די מולאַטטאָ גאַט אַ אָסאַם מאַסאַזש, ביידע פונדרויסנדיק און ינערלעך. איר טיץ זענען קליין, אָבער דער מענטש 'ס פּאָץ איז נאָרמאַל.